Jaja... Vandaag de "Generale Repetitie" uitgevoerd voor de Stelvio. Mijn fiets is nu binnen bij de fietsenwinkel voor het onderhoud zodat deze klaar is voor mee te gaan. Dinsdagavond haal ik hem terug. De generale repetitie was de Tour du Namur. Tussen 3500 andere deelnemers heb ik de km's afgemaald. Ik heb de kleinere tocht voor mijn rekening genomen en zodoende 76 km afgelegd. Dit is het parcours:
 |
| Hier zie je in de grafiek ook nog de hellingen. |
De afgelegde hellingen waren dus:
- Route Marcel Lecomte: 3 km aan 4.3% gemiddeld met een maximum van 13.6%
- Col de Marly: 2 km aan 5.5% gemiddeld met een maximum van 7.6%
- Rue de Maillen: 2 km aan 4.2% gemiddeld met een maximum van 5.4%
- Route Merveilleuse: 1.8 km aan 5.6% met een maximum van 8%
Die laatste is de beklimming van de citadel van Namen met een magnifiek uitzicht... zeker de moeite om deze ook eens te voet te doen en te genieten en foto's te nemen. Dankzij deze laatste helling weet ik echter wel dat ik beter ben dan vorig jaar. Vorig jaar zat ik met een minimum snelheid van 7.8 km/u op deze helling. Dit keer echter was het 10.2 km/u dus mag toch min of meer tevreden zijn. Conclusie voor de Stelvio echter: Aan 1 stuk uitrijden lukt me niet en ik zal sowieso moeten afstappen... maar of ik nu 5 keer of 50 keer moet afstappen... boven raak ik!
Nog wat statistieken van mijn fietscomputer:
- Tijd: 03:27:10
- Gemiddelde Snelheid: 23 km/u
- Maximum Snelheid: 68 km/u
- Gemiddelde Hartslag: 151 per minuut
- Maximum Hartslag: 172 per minuut (toen was het pompen of verzuipen)
- Temperatuur: Minimum 19.3° Maximum 36.2°
- Hoogtemeters: 900 (bijlange nog niet zoveel als de Stelvio dus)
Al bij al voelden de hellingen zwaar aan maar waar vorig jaar krampen leken op te komen, zijn deze dit jaar uitgebleven en heb ik mijn motor niet opgeblazen. Het is een tocht geworden met een voldaan gevoel...
Maar!!!!
Achteraf dacht ik van ik ga maar eens gebruik maken van een "deugddoende" massage omdat het mij wel leuk leek en ik nog nooit een massage gehad had. En diegene op de massagetafels lagen, lagen er zeer relax bij. Dus toen ik aan de beurt kwam vroegen ze waar ik het meeste last had. Zei ik van de onderbenen. En die kerel begint er aan.... Stonden men spieren daar veel te strak! Mensen... ik heb afgezien toen hij begon met masseren, ik heb blijkbaar gezichten zitten trekken dat de mensen moesten lachen! "Ge zijt aan het afzien he?" vraagt hij "En zeker als ik dit doe!" De kerel heeft er zijn plezier in maar hij doet zijn massage wel degelijk.
Nu was de oorzaak echter niet bij het fietsen dat die spieren zo stijf stonden, want die spiergroep gebruik je dan niet maar is de grote schuldige de wandeltocht van afgelopen woensdag van 18 km. Pffffffft... ik voel de massage nog altijd en mijn benen zijn nu zo stijf als iets. Ik heb dus meer afgezien van het masseren dan van de fietstocht zelf (en dat voor iemand die het omgekeerde verwachtte) dus dat was verschieten!!!
Soit... next blog will be: PASSO DELLO STELVIO!!!!
Greetz Binoshi!
.JPG)
.JPG)
