Vakantie... (en ook een nieuwe sportieve uitdaging)

Jaja... het was lang geleden dat er nog een blogje van mij verschenen was na de Stelvio. De fiets heeft nu echter een tijdje geparkeerd gestaan en zal dat de komende drie weken ook nog minstens geparkeerd blijven. Het hoe en waarom lees je hieronder :-)

Vanaf zaterdag heb ik terug vakantie en dit keer is het echt een vakantie zonder echte verplichtingen. Zon, luieren en het buitenland in... Rarara, waar zit ik? Inderdaad voor de zoveelste keer weer in Luxemburg. Maar mijn verlof kon echter niet beter beginnen dan met een meeting van CosplayCloud wat voor mij een eerste keer was en het was een zalige bende bij elkaar. Het was een supernamiddagje waarvan de tijd veel te snel voorbij vloog in de Japanse Tuinen van Hasselt. Hier alvast de groepsfoto:

Dan die dag erna afgesloten met een heerlijke barbecue bij kameraden thuis om de volgende dag dan te vertrekken richting Luxemburg waar het zonnetje even hemels aanwezig was als in ons belgenlandje. Gisteren dan nog gauw wat boodschappen wezen doen, een beetje luieren en bijpraten met de andere vakantiegangers om dan savonds aan mijn nieuw zelfopgelegde doelstelling te beginnen. Namelijk "Start to Run". Het was toch afzien, vooral voor de onderbenen en de voeten... morgen start sessie 2, ik ben benieuwd.

Maar dan nu eigenlijk hetgene waarvoor de blog van vandaag geschreven is. Na een dagje luieren dankzij de warmte van de dag ben ik tegen de avond aan wezen wandelen wat wederom leuke foto's opleverde zoals je hieronder kon zien. Maar ik en wandelen levert regelmatig avontuurtjes op. Op een splitsing had ik immers beslist van een padje te volgen dat ik voorheen nog nooit genomen had. Nu bleek dat brede pad op een gegeven moment te veranderen in een smal pad met netels, braamstruiken en modder om vervolgens zelfs helemaal te verdwijnen.

Ik vond dat ik toen echter te ver gevorderd was om terug te komen, dus ik dacht van... "ik klim naar boven, kom dan op een van de veldjes uit om dan via de oude vertrouwde weg verder te gaan"... niks was minder waar :-( Eenmaal boven sta ik voor een afgrondje waardoor ik wel verplicht moest terug keren maar aangezien ik kriskras naar boven gegaan ben doorheen het struikgewas kon ik mijn route niet meer zien en heb ik me aan bomen moeten vasthouden om terug af te dalen. Groot was dan ook mijn blijdschap toen ik na een 5-10 minuutjes toch een bekend puntje zag om naar toe te gaan en bereikte ik het padje met netels, braamstruiken en modder terug. En van daaruit heb ik dan maar een terugkeer gedaan en weer een ervaring rijker... Soit geniet maar van de foto's (ps: op het moeilijkste punt heb ik geen foto's genomen omdat ik toen andere zorgen aan mijn hoofd had)

 

Greetz Binoshi!