Week 8: Ename Classic

Jaja je leest het goed, deze keer geen Passo Dello Stelvio maar Ename Classic in de titel. Ik heb deze week immers afgesloten met een deelname aan de Ename Classic. Enfin deelname, het was de bedoeling dat ik de 80km zou rijden, maar het weer was een beetje spelbreker + eigenlijk een beetje eerlijk gezegd had ik de hellingen wat onderschat. Daar aangekomen was het aan het sneeuwen en 2°C. Snel snel omgekleed, mijn kledingarsenaal zie je in de foto's hieronder. En dan naar de inschrijvingen, waar het over de koppen lopen was... nee, nee er was eigenlijk niet al te veel volk en veel twijfelaars... zo heb ik met mijn kameraad ook lopen twijfelen, zeker nadat we er hoofdschuddend zagen terugkomen die zeiden dat het te koud was.

Dan na veel ja we gaan, nee we gaan niet gedoe dan toch maar uiteindelijk vertrokken... bleek dat mijn conditie nog allesbehalve in orde is, aanklampen met een groep lukte wederom niet en met de eerste bergopjes (van 4-5%) zat ik al vrij snel op de kleinste schakelingen. Ik denk dat ik toch mijne weerstand moet gaan verhogen op de rollen ook al zweet ik me daar nu al kapot op. Soit kortom, de Rekelberg heb ik kunnen volhouden, maar ik heb het vals plat erna toch zitten vervloeken, evenals de vele hellingen die niet als "helling" gecategoriseerd stonden maar waar toch ook stukken van 7-9% tussen zaten. Soit er was geen weg terug.

Ondertussen de teentjes vrij pijnlijk door de kou op het randje van gevoelloos, kon ze amper nog bewegen en dan toch maar beslist samen met de kameraad om onze 80km in te korten naar de kleine toer van 36km. BUMMER!!! Ik had er letterlijk meer van verwacht. Bij de kloosterbosstraat op het steilste stuk (10%) zelfs even moeten afstappen :( . Even later waren we dan al ruim over de helft toen we een bord van "aankomst 18km" zagen staan... dat zou nog eens 10km extra geweest zijn als dat waar was :o. Maar onze blijdschap was groot dat die 18km niet klopte en na eindelijk aangekomen te zijn was de vreugde om de warme hal groot maar waren mijn ontdooiende voeten aan het klagen van de pijn... Maar dat was een pijn die deugd deed. Dit was echt een weersomstandigheid die me terug deed denken aan de Galibier van vorig jaar maar toen was het nog natter en mist er nog eens bovenop.

Conclusie: Harder trainen op de rollen is vereist! En dan nu de foto's: